பந்தி நாகரீகம் தெரியுமா?

முன் குறிப்பு:
ஒரு பதிவரின் பதிவில் கருத்துரை மட்டுறுத்தல் இருந்தும் நான் பகிர்ந்த கருத்துரைகள் அந்தப் பதிவரால் வெளியிடப்பட்டது. அப்படியிருக்கையில் கீழ்க்கண்ட கதை சற்று சுருக்கமாக அங்கே கருத்துரையில் பதிந்திருந்தேன். ஆனால் கருத்துரையில் வெளியிடப்படவில்லை. ஆபாசமாகவோ, நா கூசும் வார்த்தைகளோ, இல்லாமல் இருந்தும் வெளியிடப்படாமல், மாறாக மட்டுறுத்தல் மூலம் எனது கருத்துரை நீக்கப்பட்டது. அதற்கு அவர் கூறிய காரணம் "சைவம் சாப்பிடும் பழக்கம் கொண்ட எனக்கு இந்த சைவ/அசைவ கருத்துரையை வெளியிட விருப்பம் இல்லை" என்பதாகும். ஆகையால் எனது கருத்துரை அன்றே வெளியாகி இருந்தால் இப்போது இந்தப் பதிவுக்கு அவசியமே இருந்திருக்காது. இப்போது இந்த தகவலைக் கூற காரணம், எனது இந்தப் பதிவை ஒருவர் பதிவுலகில் அநியாயம் என்ற தலைப்பில் பதிவாக பகிர்ந்ததே காரணம். சரி, வாங்க பந்தி கதைக்கு போகலாம்.

*************

ஒரு ஊர்ல மக்கள் பெருமையாய் போற்றும்படி, காசி என்பவர் குடும்பத்துடன் வாழ்ந்து வந்தார். அவர் மக்களுக்கு தேவையான உதவிகள் செய்வதோடு, அவர்களுக்கு தமது வீட்டில், நிலத்தில் வேலையும் கொடுத்து வந்தார். அவர்களும் ஆர்வமுடன் வேலைகளை செய்து அவர்களும் வாழ்வில் முன்னேற்றம் கண்டு, முதலாளிக்கும் நற்பெயரை வாங்கித் தந்தார்கள். அவர்களுக்கு அடிக்கடி விருந்து வைத்து நன்முறையில் உபசரிப்பார். மக்களும் வயிறார உண்டு திருப்தியாக காசியை போற்றி புகழ்ந்து செல்வார்கள். 

இப்படி விருந்தோம்பல் நன்முறையில் நடந்து கொண்டிருந்த சமயம் யார் கண் பட்டதோ தெரியவில்லை, காசியால் விருந்தை தொடர்ந்து நடத்த முடியாத சூழ்நிலைக்கு ஆளானார். மக்களும் சிறப்பான விருந்தை ருசித்து பழகியதால் மிகுந்த ஏக்கம் கொண்டனர். காசியிடம் விருந்து எப்போது என உரிமையுடன் கேட்கத் தொடங்கினார்கள். இந்நிலையில் மிகுந்த எதிர்பார்ப்புகளுக்கு இடையே விருந்து ஏற்பாடு செய்யப்பட்டது. அதில் வழக்கம் போல சைவ உணவில் பல வகையான கூட்டு பொரியல், பலகாரங்கள், உணவுப் பதார்த்தங்கள் என அனைவரும் உண்ணும் வண்ணம் பரிமாறப்பட்டது. 

மக்களும் மகிழ்ச்சியாக உணவை ருசித்துக் கொண்டிருந்த வேளையில் ஒருவன் கையில் பெரிய பார்சலோடு வரிசையில் உள்ளவர்களைத் தள்ளிக் கொண்டு ஓரிடத்தில் உட்கார்ந்து "எனக்கு அசைவம் தான் பிடிக்கும், எவனும் எதுவும் கேட்கக் கூடாது"என கொக்கரித்துக் கொண்டே பார்சலை பிரித்தான். அவனும் அந்த ஊரைச் செர்ந்தவனானதால் மக்களும் அவனிடம் வெளியே போகச் சொல்லாமல் அவன் செயலை வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்கள். அவனும் அசைவ சாப்பாடை அவன் அமர்ந்திருந்த இடமே சிதறும் வகையில் பரபரவென அள்ளி தின்று கொண்டிருந்தான். அவனும் அருகிலிருந்த மக்களிடம் அசைவ உணவை உண்ணுமாறு வற்புறுத்த ஆரம்பித்தான்.

இந்நிலையைக் கண்ட காசி மனம் வெதும்பி அவனை அந்தப் பந்தியிலிருந்து வெளியேற்ற வேலையாட்களுக்கு உத்தரவிட்டார். அவர்களும் அவன் செயலைக் கண்டித்து எச்சரித்தார்கள். ஆனால் அவன் அசைவத்தை விட்டபாடில்லை. பந்தியில் பார்சலை காலி செய்த பின்னரே செல்வேன் என வம்பு பிடித்தான். ஆனால் வேலைக்காரர்கள் பொது மக்கள் பசியால் வாடுவதைக் கண்டு அவனை  வெளியேற்ற முயற்சி செய்தார்கள். மக்களும் அவன் பிடிவாதக்காரன், ஆத்திரக்காரன் சொன்ன சொல்லைக் கேட்காதவன், அவனிடம் வம்பு செய்யாதீர்கள் என வேலைக்காரர்களை எச்சரித்தார்கள். ஆனால் வேலைகாரர்களுக்கு முதலாளி சொல்லுக்கு விசுவாசமாய் இருப்பதால் அவனைக் குண்டுக் கட்டாக தூக்கி வெளியே எறிந்தார்கள். சைவ பந்தியில் கலகம் செய்யும் நோக்கோடு அசைவ பார்சலுடன் வந்தவன் ஊர் மக்கள் முன்னிலையில் பந்தியை விட்டு வெளியேற்றப்பட்டான். 

அதன் பிறகே காசி முதலாளி நிம்மதியடைந்தார். பந்தியில் அவனால் ஏதேனும் அசம்பாவிதம் நடந்திருந்தால் விருந்தை ஏற்பாடு செய்த முதலாளி மனம் எப்பாடு படும்?  அவனுக்கு அசைவம் பிடிக்குமென்றால் தனியே போயி தின்ன வேண்டியது தானே? பலருக்கும் அசைவம் பிடிக்குமென்றாலும் விருந்தில் என்ன பரிமாறப்படுகிறதோ அந்த உணவைத் தான் உண்ண வேண்டும். அதான் பந்தி நாகரீகம். அந்த அடிப்படை நாகரீகம் இல்லாதவன் உண்டால் என்ன? உண்ணாவிட்டால் என்ன? 

விருந்து என்பது அனைவராலும் விரும்பப்படும் வகையில் இருக்க வேண்டும். விருந்தோம்பல் உறவை வளர்க்க உதவ வேண்டும். மாறாக உறவு கெட்டுவிடக் கூடாது. ஆகவே, விருந்தில் என்ன விதமான உணவுகள் இருக்க வேண்டும் என்பது ஏற்பாட்டாளரின் விருப்பமே தவிர, உண்பவரின் விருப்பம் அல்ல. ஒருவனுக்காக விருந்தையே மாற்ற முதலாளி முட்டாளும் அல்ல.