டேய் பதிவா, கொஞ்ச நாளா இதை மறந்துட்டியே?

இனிய உறவுகளே!

கடந்த சில இல்லையில்லை பல நாட்களாக நான் ஒவ்வொரு பதிவின் கீழேயும் பொன்மொழிகளும், விடுகதைகளும் எழுதுவது இல்லை. பதிவு எழுதுவதற்கே நேரமில்லாமல் இருக்கும் போது பொன்மொழிகளுக்கும், விடுகதைகளுக்கும் நேரம் ஒதுக்க முடியாமல் போயிற்று. என் நண்பர்கள் சிலர் ஏன் எழுதுவது இல்லை என நச்சரித்தனர். சில பதிவுகள் மொக்கையாக இருந்தாலும் பொன்மொழிகளும், விடுகதைகளுமே நன்றாக இருந்ததே என்றும் சொன்னார்கள். குறைந்த பட்சம் பொன்மொழிகள் மட்டுமாவது எழுத வேண்டும் என சொன்னார்கள். (பாருடா, என் பொன்மொழிகளுக்கும், விடுகதைகளுக்கும் இம்புட்டு வரவேற்பு இருக்குதா?)  அவர்களின் வேண்டுகோளை ஏற்று இன்றைய பதிவு முழுவதுமே பொன்மொழிகள், விடுகதைகள் தான்.

பொன்மொழிகள்:

அறியாமை ஆண்டவனின் சாபம். அறிவே 

விண்ணை நோக்கி நாம் பறக்கும் இறக்கை.

இந்த உலகில் நஞ்சால் அழிந்தவர்களை விட

ஆசையால் அழிந்தவர்களே அதிகம்

பொறுமை மிகவும் துன்பமானது,

அதான் விளைவோ மிகவும் இனிமையானது.

பகைவனின் பலவீனத்தை அறிய அவனை

நண்பனாக பாவிக்க வேண்டும்.

அன்புக்கு உற்பத்தி ஸ்தானம் அன்னை,

அறிவுக்கு உற்பத்தி ஸ்தானம் தந்தை.

விடுகதைகள்:

சுற்றுவேன் அந்தச் செடியைச்

சூடேன் அந்த பூவை

நத்துவேன் அந்தக் காயை

நாடேன் அந்தப் பழத்தை. அது என்ன?

சங்கரன் கோயில் டப்பா

தாயும் மகளும் தேய்ப்பா. அது என்ன?

மலையிலே மலைச் சரிவிலே

மயங்கி நிற்கும் பெண்ணே

உன்னைக் கிள்ளலாம்;

கிளிக் கூண்டில் போட்டு அடைக்கலாம். அது என்ன?

ஓடுது குதிரை ஒளியுது குதிரை

தண்ணீரைக் கண்டாலே தவிக்குது குதிரை. அது என்ன?

எங்கப்பன் ஊர் சுற்றி

எங்கள் அம்மா குந்தாணி. அது என்ன?

விடை அடுத்த சில நாட்களில்...